Vi ste tiha gnijezda i mirni sati hlada,
dok u vama se kriju zadnje ptice grada.
Vi ste poslije podne i predah jednog dana,
jer sigurni su vaši zidovi od grana.
Parkovi, parkovi, srca grada,
parkovi, parkovi, srca mog...
Vi ste paviljoni muzike i ruža,
putniku bez puta, noćište se pruža.
U dubini noći već davno tako stoje
da l' ljubavnici tužni il' spomenik za dvoje.
|
